Όσο περνάει ο καιρός και οικοδομείται ο κώνος της Νισύρου, όλο και περισσότερο παχύρρευστο και πλούσιο σε αέρια μάγμα αρχίζει να αποθηκεύεται σε μικρότερα βάθη, μόλις λίγα χιλιόμετρα κάτω από την επιφάνεια του εδάφους. Η τεράστια ενέργεια που συσσωρεύεται μόνο με ένα τρόπο βρίσκει διέξοδο: τις μεγάλες εκρήξεις. Η πρώτη σειρά μεγάλων εκρήξεων εκδηλώνεται πριν περίπου 60.000 χρόνια. Τα εγκλωβισμένα μαγματικά αέρια τινάζουν το λιωμένο πέτρωμα στον αέρα κονιορτοποιώντας το και παράγοντας δεκάδες εκατομμύρια τόνους ελαφρόπετρα. Στο ενεργειακό ισοζύγιο συμβάλλει καθοριστικά το θαλασσινό νερό, το νερό των υπόγειων υδροφόρων, καθώς και το νερό μικρών λιμνών των κρατήρων του ηφαιστείου, το οποίο αναμειγνυόμενο με το μάγμα, μετατρέπεται σε υπέρθερμο ατμό και πολλαπλασιάζει την ισχύ αυτών των εκρήξεων, που ονομάζονται υδρο-ηφαιστειακές.
Η ηφαιστειακή στάχτη τινάζεται σε αρκετά χιλιόμετρα ύψος, πολλές φορές παρασέρνοντας θραύσματα παλιότερων πετρωμάτων, ακόμη και των ασβεστόλιθων που βρίσκονται σε μεγάλο βάθος κάτω από το ηφαίστειο. Τα δεκάδες τεφρά στρώματα στάχτης, που καλύπτουν σήμερα κυρίως τις ανατολικές πλαγιές του νησιού, έχουν αποτεθεί από αντίστοιχο αριθμό εκρήξεων κατά τη διάρκεια λίγων χιλιάδων χρόνων, κάπου μεταξύ 60.000 και 55.000 χρόνων πριν από σήμερα. Η στάχτη από αυτές τις εκρήξεις ταξίδεψε με τη βοήθεια του αέρα πολλά χιλιόμετρα μακριά, και σήμερα τη βρίσκουμε στην Πυργούσα, την Παχιά και τις βόρειες κοιλάδες της Τήλου. Ο γεωλογικός σχηματισμός που δημιουργήθηκε από αυτές τις αποθέσεις ονομάζεται «Κυρά», από το ομώνυμο μοναστήρι στις ανατολικές πλαγιές του νησιού.